Under Pressure The Story – Part 4: Lifescape

Zoals reeds aangehaald werd de werkplaats en alle toebehoren mij aangeboden door Lifescape. Als tegenprestatie had ik hen het voorstel gedaan dat er enkele van hun cliënten mij konden helpen tijdens de opbouw van het sculptuur. Lifescape is een dagcentrum voor andersvaliden, hun missie luidt: Wij vinden innovatieve wegen voor mensen met een beperking om hun dromen te bereiken.

In mijn atelier thuis heb ik al heel wat met dergelijke mensen gewerkt, mijn standpunt is dat mensen met een beperking ook het recht hebben om kunst te ervaren. Zij worden al te vaak ver van de maatschappij weg gestopt. Van een kunstenaar word gezegd, of veel kunstenaars zeggen van zichzelf, dat ze het kritische oog van de maatschappij zijn en de toeschouwer wil confronteren met de tekortkomingen van die maatschappij maar er zijn er weinig bereid om er zelf iets aan te doen, ze sluiten zich op in hun atelier van waaruit de kritiek op de maatschappelijke problemen aan de kaak worden gesteld maar ze zien enkel dit als onderdeel van hun taak, er iets aan doen is niet meer voor hen. Ik denk daar enigszins anders over.

Ik kan het niet voor iedereen maar ik  toch nu en dan deze mensen een gelukkig moment te bezorgen. Het sculptuur dat ik in Lifescapet creëerde bestond uit kleine tweedimensionale mensenfiguren en driehoeken. Al deze stukjes werden met de plasmabrander uit grote platen Corten staal uitgesneden, de slakken ( gestolde brandresten) werden door twee van hun mensen verwijderd. Zo ook was het opzuiveren met de stalen borstel een taak die voor hen was weggelegd. Ik had een persvorm gemaakt waarmee de mensenfiguren werden voorgevormd, ook dit werk behoorde tot hun opdracht.

Het feit dat ze dagelijks het sculptuur zagen evolueren was voor hen een grote motivatie. Ik kon hen het gevoel bezorgen dat ook zij mee kunstenaar waren. Hun fierheid te zien is voor mij een onbetaalbaar gevoel. 

“Amerikanen zijn zeer oppervlakkige mensen, je bent hun beste vriend maar voor ze je handdruk lossen zijn ze het al weer vergeten.” “Ze zijn vol van protectionisme” is ook een veel gebruikte term. Mag ik de mensen die dit denken even een spiegel voorhoude    aub? Ik leefde hier zes weken in een huisgezin met mensen waarvan ik tot vorig jaar nog nooit had gehoord, toen waren we één avond samen. Ik daag iedereen uit hun deur zes weken open te stellen voor een vreemde persoon met een andere cultuur. Woorden als vertrouwen en eerlijkheid, openheid en eerbied voor elkaar zijn in deze niet uit de lucht gegrepen. Protectionisme, ik moet nog mijn eerste winkel binnengaan in België waar ze me doorverwijzen naar een andere winkel met dezelfde producten omdat ze het niet voorradig hebben.

De eetgewoontes zijn enigszins wat anders dan ik gewoon ben hoewel het in mijn gastfamilie best meeviel. De gemiddelde Amerikaan eet meer buitenhuis en microwave en vooral veel suiker. Ook hun tafeletiquette is zeer verschillend dan deze in België. Tafelen zoals wij dat kennen is in Amerika niet van toepassing. Het dineren met familie of vrienden neemt hier nauwelijks meer tijd in beslag dan een gehaast ontbijt.

Het is wel een misverstand dat alle Amerikanen met overgewicht hebben te kampen, hier in het Midwest valt dat nog wel mee. Velen zijn er zich van bewust en proberen zich daar tegen te wapenen, ik moet toegeven dat het niet makkelijk is om te weerstaan aan allerlei zoetigheid die hier van bij het ontbijt op het menu staat.

Op cultureel vlak zijn wij in België wel verwend, door de enorme afstanden kan je niet verwachten dat er hier elke week een concert of theatervoorstelling te bekijken is met internationale allures. Door de lange winters (tot 7 maand) zijn er hier niet de vele buitenfestivals zoals wij die kennen,  België is daar dan ook een uitzondering op. Veel van hun vrije tijd gaat naar jagen en vissen en vanaf dat er één dag wat zon schijnt vind je iedereen terug op het golf of frisbee plein, deze sportpleinen zijn hier immens want aan open ruimte hebben ze hier zeker geen gebrek.

Zes weken met schitterende ervaringen tussen deze warme Amerikanen, dat is wat ik heb ervaren en er zullen wel minder aangename kantjes zijn aan sommige van deze mensen, maar onze gevangenissen hebben ook last van overbevolking.

Ondertussen vordert het sculptuur zeer goed en komen de vormen langzaam maar zeker naar voor.


Part 4: Lifescape

As mentioned earlier Lifescape offered me a working space with all required material. As counter proposition I made them the offer that some of their patients could help me during the construction of the sculpture.

Lifescape is a day care center for disabled persons. The mission of Lifescape is to find innovative ways for people with a disability in order for them to fulfill their dreams.

Back home I have frequently worked with these kind of people. As it is my sincere belief that disabled people also have the right to experience art. Much too often they are kept far away from society. Artists are said to have or are thinking of themselves as being the critical eye on society and that they want to confront the public with the shortcomings of that society. However a lot of them are reluctant to do something about it themselves. They lock their selves up in their workplaces from where they launch their criticism on problems within the society. They consider the mere fact of expressing their criticism as their main task instead of addressing the problem themselves. I am certainly not of this opinion. Despite the fact that I’m unable to do so for everybody, I try to render these people some happy moments.

The sculpture that I created in Lifescape consisted of small two dimensional human figures and triangles. All of these pieces were cut out, with the use of a plasma torch, from large plates of corten steel. The snails (solidified metal remainings) were removed by two people of Lifescape. Also the cleaning of the metal brushes was done by somebody of Lifescape. I had made a pressing mold in order to pre scape the human figures. Also this was one of their tasks 

The mere fact that they saw, day by day, how the sculpture was evolving, was proving to be a big motivation for them. Seeing their pride is for me a priceless feeling.

‘Americans are very shallow people, you are their best friend but the moment they let go of the handshake they have already forgotten it’. ’They are full of protectionism’ is also a commonly heard remark. Can I please put a mirror to the faces of those people who are proclaiming such statements? I lived here for 6 weeks in a family with people of whom I had never heard of till last year. Back then we spent one evening together. I defy everybody to open up their doors for 6 weeks for a strange person from another culture. Words like trust and honesty, openness and respect for each other are no hollow words.

Protectionism, I still have to enter the first shop in Belgium where they refer me to another store with the same products. The eating habits are somewhat different from what I am used to though it turned out quite well in my host family. The average American eats more out uses the microwave quite a lot and uses a lot of sugar. Also their table etiquette is very much different than those in Belgium. Dining as we know is in America different. Over here dining with family or friends hardly takes more time than a rushed breakfast. However it is a misconception that all Americans are coping with overweight. Here in the Midwest it is not too bad. Many are aware and try act against it. I must admit that it is not easy to resist all kinds of sweets that are on the menu as from breakfast

With respect to cultural aspects, we, in Belgium, are spoiled. Due to the enormous distances you can’t expect that every week a concert or theater performance with international exposure can be attended. Over here and due to the long winters (up to 7 months) there are not the many outdoor festivals as we know them. In that aspect Belgium can be considered as an exception. Much of their free time is spent hunting and fishing, and as from the first day with sunshine you can find everyone on the golf course or on the frisbee field. Over here sporting facilities are immense because there is no shortage of open space.

Six weeks with brilliant experiences among these warm Americans, that’s what I’ve experienced and there will be less pleasant aspects to some of these people, but also our prisons suffer from overcrowding.

Meanwhile, the sculpture is progressing very well and the forms are slowly becoming visible.

 

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *