“Na een tentoonstellingsweekend in het Washington. Pavilion en een slotceremonie met de kunstenaars open ik op maandagmorgen voor de laatste keer mijn ogen in Sioux Falls, althans voor wat deze periode betreft. Zoals gewoonlijk ben ik vroeg wakker zodat er wat tijd is om even te mijmeren over de laatste zes weken. Een zeer intense periode van kunst en cultuurbeleving waarin zo veel indrukken en belevingen tegelijk binnen kwamen. Ik heb me hier van de eerste seconde thuis gevoeld en heimwee is geen enkel moment mijn partner geweest.
De laatste dagen vertelt mijn lichaam me dat ik misschien wel iets te intens bezig ben geweest maar de return was onbetaalbaar.
1000 kg platte platen verwerkt tot een boodschapgevend sculptuur van 8 kubieke meter, dat doe je niet alleen. Ik wil dan ook het cliché gebruiken en mensen bedanken.
Mijn Vera die me al 35 jaar kent en soms op het kruispunt staat om me de juiste richting aan te geven maar me altijd de vrijheid van inslaan laat.
Lies en Ko, Ruth en Brecht voor hun onvoorwaardelijke steun bij al wat ik doe, het zijn naast onze kinderen ook mijn beste vrienden.
Laure, onze kleindochter, die het openingsscherm op mijn IPad kleurde
Rick. Disanto, mijn manager en verbindingsofficier binnen Lifscape.
Barb, mijn tijdelijke, moeder, zuster, steun en toeverlaat maar vooral samen met haar Rick, twee vrienden voor het leven.
Alle leden van de familie Disanto, ze zagen me als één van hen.
Anne, de Ceo van Lifscape die een vreemde man uit België blindelings zes weken het vertrouwen geeft om met totale vrijheid binnen de instelling zijn ding te doen.
Steven en Cheryl, mijn twee vaste kompanen die elke dag weer vol overgave alle part’s perfect opkuisten alsof het voor zichzelf was.
Scott, Greg en tal van andere werknemers van Lifscape, voor het innemen van hun atelier tot een good morning of Hi.
Jim Clarck, een organisator die de perfectie benadert, Sculpture Walk Sioux Falls wordt niet voor niets als één van de best georganiseerde tentoonstellingen beschouwd uit de USA.
An. Thompson die de deuren van de media opende.
De collega kunstenaars die één groep vrienden zijn zonder afgunst.
Ook volgens het cliché zal ook ik er hier wel vergeten zijn want in die zes weken zijn er ontelbaar veel nieuwe mensen mijn pad gekruist en allen hebben ze mee mijn weg bepaald en mijn ervaring verrijkt.
Op het vliegtuig spelen er twee liedjes:
“Verlangen”van Bram Vermeulen
“Papa was a Rolling stone” van The Temptations”
The story: Epilogue
On Monday morning I’m opening my eyes for the last time in Sioux Falls after an exhibition weekend in the Washington pavilion and an end ceremony with artists. As far as this period is concerned anyway. As usual I’m up early in the morning which gives me the time to reflect on the last 6 six weeks I have experienced.
A very inters period of art and cultural experience during which so many impressions and experiences had to be absorbed simultaneously.
Here I felt at home as from the first second and I never experienced one moment of homesickness.
My body is telling me that the last couple of days have exhausted my body but the return was priceless. Processing 1.000 kg of steel plates into a sculpture with a message of 8 cubic meter is not done alone.
So I want to use the usual cliché and expressing my gratitude to people.
My Vera, who has known me for 35 years and who sometimes is at the crossroad to point me into the right direction but who always gives me the freedom whether or not to take the turn.
Lies and Ko, Ruth and Brecht for their unconditional support with everything I do. Besides being my children they are also my best friends.
Laure, our granddaughter, who colored my Ipad as screensaver.
Rick Disanto, my manager and liaison officer within Lifescape. Barb, my temporary mother, sister and support but above all, together with Rick, two friends for life.
All members of the Disanto family, they all looked at me as one of them.
Anne, the CEO of Lifescape, who entrusted me during six weeks with the freedom and confidence to a complete stranger from Belgium to do his thing.
Steven and Cheryl, my two companions who every day again and with full commitment, cleaned all part’s perfectly as though it was for them personally.
Scott, Gregg, Bill and many other collaborators of Lifescape, for the use I could make of their workspace and for their spontaneous greetings every day.
Jim Clarck, an organizer who reaches perfection. Sculpture Walk Sioux Falls is not without reason being considered as one of the best organized exhibitions in the USA.
Ann Thompson who opened the doors to the media.
My fellow artists for being one group of friends without any envy.
Also as per the cliché I will have forgotten some people because during these six weeks there have been numerous new people who have crossed my path and all of them have enriched my experience and have helped me to choose the route to take.
On the airplane two songs are playing;
‘Desire’ from Bram Vermeulen and ‘Papa was a Rolling Stone’ from the Temptations.
Your article helped me a lot, is there any more related content? Thanks!
Thank you for your sharing. I am worried that I lack creative ideas. It is your article that makes me full of hope. Thank you. But, I have a question, can you help me?